12 / 64
ARAfiTIRMA
12
• REFERANS
Asl›nda Benim Vatan›m...
• REFERANS •
zellikle mili de¤erlere ayr› bir
önem veren çevreden birkaç ta-
ne gencimize flu soruy›u yönelt-
tik:
- Burada do¤up büyüyen genç-
lerimiz olarak, size göre vatan
nedir veya neresidir? Do¤up büyüdü¤ünüz Al-
manya m›, yoksa kültürel ba¤lar›n›z›n oldu¤u
Türkiye mi? Ebeveyninizin anavatan› olan yer
sizin için ne ifade ediyor?
Ald›¤›m›z cevaplar bizi flafl›rtmad›: Gençlerimi-
zin ifadelerinden, biraz kafalar›n›n kar›fl›k ve
vatan tercihi/seçimi konusunda tereddütlü ol-
duklar› anlafl›l›yor. Mesela, Mustafa Öner, “iki
vatanl›” oldu¤una inan›rken; burada do¤up bü-
yümesine ra¤men mensubu oldu¤u kültürden
dolay› hala hem kabul görmedi¤inden, hem de
ikinci s›n›f insan muamelesine tabi tutuldu¤un-
dan dert yanmas›na ra¤men, Almanya vatan, fa-
kat “ac› vatan” diyor.
Türkiye için de; “Almanc›” olman›n getirdi¤i
önyarg›lardan muzdarip, fakat yine de “tatl› va-
tan Türkiye” onun gözünde “s›¤›n›lacak son li-
man”.
fiule Çakan, Mustafa’dan farkl› olarak, “Benim
vatan›m Türkiye!” diyerek tercihini aç›kca orta-
ya koyuyor. Gerekçesini de; “etraf›mda beni an-
layan, kültürümü paylaflan, dilimi konuflan
oldu¤u ve toplum içerisinde d›fllanmadan yafla-
ma flans› yakalad›¤›m için…” fleklinde izah e-
diyor. Fakat fiule de, farkl› kelimelerle ifade
etmifl olsa da, Mustafa gibi, Almanya’da d›fllan-
maktan, Türkiye’de de “Almanc›” olarak yafta-
lanmaktan flikayetçi.
Sözkonusu vatan tercihi olunca, birçok genci-
mizdeki, “iki arada bir derede”ki durum, Ekrem
Aflkar’da daha belirgin: “Vatan deyince ilk ak-
l›ma gelen Türkiye’dir” diyor ve ilave ediyor:
“Almanya denince ne hissetti¤imden emin de-
¤ilim”. Burada do¤up büyüyen birisi olarak, bu-
nun paradoks (çeliflki) oldu¤unu zaten kendisi
de itiraf ediyor. Türkiye’nin a¤›r basmas›nda
anne-baban›n rolüne dikkat çeken Ekrem, “Bir
insan›n vatan› her yer olabilir, fakat o yerde,
herkesin kendine ait olan kültürel de¤erlerini
yaflatabilmesi önemlidir.” diyor. Ekrem, do¤up
büyüdü¤ü flehirdeki aile oca¤›na geliflini; “Aac-
hen’a var›nca içim aç›l›yor, huzur buluyorum.
Vatana varm›fl olman›n hissi ve sevgisi içime
doluyor.” demifl...
‹stisnas›z, Ekrem de di¤erleri gibi, Alman-
ya’daki d›fllanm›fll›ktan flikayetçi.
Bir baflka gencimiz Bilal Aras, kafas›ndan ge-
çenleri k›sa ve öz olarak söylerken; „Valla ne
desem…” diye bafllam›fl ve “Bilmiyorum, tam
cevap verebildim mi?” diye de bitirmifl. Bilal;
“Vatan›n neresi, deseler, hiç düflünmeden, Tür-
kiye, derim” diyor. S›ra Almanya’ya gelince;
“Burada kendimi iyi hissediyorum.” itiraf›nda
bulunduktan sonra; akran› hemen bütün genç-
lerdeki kafa kar›fl›kl›¤› Bilal’de; “Hisettmek, va-
tan m›, onu da bilmiyorum.” fleklinde dile
getirilmifl.
Bunlardan farkl› olarak, Türkiye’den bir genci-
Ö