Referans Dergisi

YORUM

• REFERANS

yaflad›klar› hayat› ortak de¤er-

lerimiz noktas›nda tahayyül

etsin... Varl›k sebebimiz olan

millî-manevî de¤erlerimizden

ne kadar›n›n yaflat›ld›¤›n› (ön)

gördüklerinde dehfletle irkil-

meleri gerekir. ‹ster cemevin-

de, ister camide olsun;

ibadethanede konuflulan dil

Almanca’ya dönüflürse, Türk-

çe’nin son kalesi de y›k›lm›fl

olacak. Çocuklar ve gençleri-

mize kendimize ait de¤erleri

vermek için ç›rp›nan dernek

yöneticileri, din görevlileri,

seminerci ve konferansç›lar;

kendinizi kand›rmay›n! Karfl›-

n›zda sizi kuzu kuzu dinleyen

genç insanlar, anlatt›klar›n›z›n

en fazla yar›s›n› anlayabiliyor-

lar. Mükemmel Türkçe konu-

flan siz henüz hayattayken,

flayet evlad›n›z yüzde elli ka-

pasiteyle Türkçe konufluyor ve

en iyimser tahminle yüzde 30

kapasiteyle de Türkçe yaz›-

yorsa, üç kuflak sonras›n› var›n

siz tahmin edin...

Her az›nl›k, birlikte yaflad›¤›

ço¤unluk topluma mensubu

oldu¤u kültür/medeniyet de-

¤erlerinden katk›da bulunur.

Giderek Türkçesizleflen nesil-

ler, giderek kendinden uzak-

laflmaya

mahkûmdur.

Avrupa’da do¤an her yeni ku-

flak kendinden biraz daha u-

zaklafl›rsa, Türk veya farkl› bir

etnik kökene mensup Türkiye

menfleli Avrupal› Türklerinin

ortak kültür dili olan Türkçe

kanal›yla gelmesi gereken bü-

tün de¤erlerden de uzaklaflm›fl

olacak. Böylesi bir durumda,

“Türk/Türkiye kökenli Alman

Vatandafllar›” olman›n ötesin-

de, hangi özelli¤imiz olabilir?

Pek kolay olmasa da, yeni ne-

sil Avrupa Türklerinin belli

kesimini flekillendirmek bizim

elimizde... O “belli kesim” de-

di¤imiz; evlatlar›n›n kendi

kültür de¤erleri üzerinde flah-

siyet bulmas› için gayret sarf

eden aileler ve hitap etti¤i kit-

lenin gençlerine yat›r›m yapan

kurulufllard›r.

Cazibesiz Kurulufllar

Sohbet için gitti¤imiz bir der-

nek baflkan› dert yan›yordu:

-Çocuklar›m›z gençlik ça¤›na

ulaflt›klar›nda onlar› dernek-

lerde tutam›yoruz; çekip gidi-

yorlar.

Bulundu¤umuz ortama bir göz

att›ktan sonra dedim ki:

-Onlar›n yerinde, 19-20 yaflla-

r›nda bir delikanl› olsam ben

de ayn›s›n› yapard›m.

Kendi bildi¤i ve gördü¤ünü

çocuk ve genç yafltakilere, e-

¤itim ad›na dayatan, onlar›n

farkl›, biraz da bizim standart-

lar›m›z d›fl›, davran›fl ve dü-

flüncelerine

müsamaha

göstermeyen baflkan, hoca ve

idarecilerin hükümran olduk-

lar› mekânlarda gençleri tuta-

mazs›n›z! En fazla çayhane,

dershane ve ibadethaneden i-

baret “külliye”, gençler için

“çekici” (cazip) de¤ildir! Kül-

liyenin önce zihinlerde infla e-

dilmesi, flekillenmesi gerekir...

Dün zaruretten has›l olan, dört

duvardan ibaret derneklerimiz,

bugün Göçmen Türk’ün sos-

yal hayattaki birçok ihtiyac›-

na, beklentisine cevap verecek

ünitelere kavuflturulmal›d›r.

Buralar özellikle yeni nesille-

rin darald›klar›nda soluklana-

caklar› “tehlike”ye maruz

kald›klar›nda s›¤›nacaklar›

“kale”ler olabilmelidir.

Meselenin iyi anlafl›labilmesi

için flu Yugoslavya örne¤ine

dikkatinizi celbetmek isterim:

“Tito devrinden beri bu ülke

Slavlaflt›r›lmak istenmifl, ‹s-

lam’›n izlerini silmek için ted-

birler al›nmfl ve bu meyanda

Müslüman k›zlar›n S›rp ve

H›rvat erkeklerle evlendiril-

mesi ideolojik bir politika ola-

rak benimsenmifltir. Savafltan

önce Zagrep’te düzenlenen bir

sempozyuma

kat›lm›flt›m.

Zagrep’teki büyük caminin al-

t›nda bir kafeterya ve burada,

lofl ortamda oturup sevgili gibi

davranan genç çiftler görmüfl-

tük. ‘Caminin alt›nda bunlar›n

ne ifli var’ fleklindeki muhte-

mel sorumuza imam flu cevab›

vermiflti: K›zlar›m›z›n Müslü-

man delikanl›larla buluflup ta-

n›flaca¤› baflka bir ortam yok,

S›rp ve H›rvatlarla evleniyor,

din ve medeniyet de¤ifltiriyor-

lard›. Böyle olmaktansa bura-

ya gelsinler, Müslüman

gençler olarak tan›fls›nlar, ko-

nuflsunlar, çay kahve içsinler

ve birbirleriyle evlensinler’ is-

tedik”. (Hayrettin Karaman,

Bir medrese bir medeni-

yet/Yeni fiafak Gazetesi,

22.07.2012)

Burada zaman›n Yugoslavya-

’s›yla bugünün Almanya’s›n›